De volgende generatie
Door: Hans
Blijf op de hoogte en volg Hans
06 December 2010 | Maleisië, Kuala Lumpur
Afgelopen weekend benut om enkele van onze activiteiten in het veld te bezoeken. Vroeg uit de veren om een vroege vlucht te nemen naar Lahad Datu. Vandaar een uurtje rijden naar onze bos herstel werkzaamheden! Natuurlijk ook zelf een boompje geplant. Een wandeling door het daarnaast gelegen bos dat nog redelijk in tact is. Gelukkig hebben we daar nog een Orang Utan gezien! Ze was nog zwanger ook. Ik had toen echt de gedachte dat wij planten voor de volgende generatie niet alleen voor de mensheid maar ook voor de Orang Utan en andere die van de aarde gebruik maken! Daarna zo’n drie uur rijden naar een research station in Danum Valley Onderzoek station. Daar de nacht doorgebracht en een gezellige avond gehad met onze WWF collega’s! Weer om 4.30 uur opgestaan om vanaf de uitkijk toren het bos horen en zien wakker worden. Alles was perfect (hoorn bills, veel mooie geluiden etc.), alleen de zonsopgang had beter gekund; er was iets teveel bewolking.
Op zondag was er weer een vlucht terug geboekt, maar ik hoorde dat er ook een auto naar Kota Kinabalu ging (zo’n 8 uur!). Ik kon met de auto meerijden, zodat ik het landschap eens vanaf de grond kon zien. Het was echt verschrikkelijk. Nadat we onderzoeksbos hadden verlaten was het voor 3 uur niets anders te zien dan olie palm aan beide zijden van de weg (zo’n 250 km lang!). Daarna kwam er eigenlijk alleen maar gedegradeerd bos (wat langzaam maar zeker in palm olie wordt omgezet) langs de volgende 250 km, met een kleine onderbreking van het nationaal pak van de Kinabalu berg! Ik begrijp nu pas hoe belangrijk het is dat we de bossen die we nog hebben in Sabah beschermen! Het is echt het laatste stukje bos waar we Orang Utans, olifanten en neushoorns hebben! Gelukkig draagt het WNF daar aan bij! De programmas die heiraan gaan bijdragen gaan we de komende dagen afronden!
Op zondag was er weer een vlucht terug geboekt, maar ik hoorde dat er ook een auto naar Kota Kinabalu ging (zo’n 8 uur!). Ik kon met de auto meerijden, zodat ik het landschap eens vanaf de grond kon zien. Het was echt verschrikkelijk. Nadat we onderzoeksbos hadden verlaten was het voor 3 uur niets anders te zien dan olie palm aan beide zijden van de weg (zo’n 250 km lang!). Daarna kwam er eigenlijk alleen maar gedegradeerd bos (wat langzaam maar zeker in palm olie wordt omgezet) langs de volgende 250 km, met een kleine onderbreking van het nationaal pak van de Kinabalu berg! Ik begrijp nu pas hoe belangrijk het is dat we de bossen die we nog hebben in Sabah beschermen! Het is echt het laatste stukje bos waar we Orang Utans, olifanten en neushoorns hebben! Gelukkig draagt het WNF daar aan bij! De programmas die heiraan gaan bijdragen gaan we de komende dagen afronden!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
