Tijgers en Maleisië

Na een aantal weken voornamelijk op kantoor te hebben gezeten, kon ik nu eindelijk weer eens echt het veld in. Ik was op bezoek bij ons tijgerproject in het noorden van Peninsular Maleisië. Vanuit Gerik (waar ons veldkantoor is) kan het gebied waar tijgers leven tijger (Belum-Temengor) gemakkelijk bereikt worden.

De grootste bedreigingen voor de tijgerpopulatie is stroperij en versnippering van het leefgebied door infrastructuur (wegen en woon- en industrieparken). Er wordt niet of nauwelijks direct gestroopt op tijgers, maar meer op andere dieren die als voedsel dienen voor de tijgers. Dit veroorzaakt dan weer een tekort aan voedsel voor de tijgers.

Na jaren onderzoek te hebben gedaan en geprobeerd te hebben om de stroperij onder controle te krijgen gaan we nu eindelijk succes boeken. Door onze verzamelde gegevens en onderzoeken kunnen we nu bewijzen waar de tijgers leven en wordt er rekening gehouden bij het plannen van wegen etc. Er worden nu ook twee ecoducten gebouwd om verbindingen tussen leefgebieden te herstellen. Daarnaast krijgen belangrijke verbindingen een hogere beschermingsstatus.

Op het gebied van stroperij wordt nu ook actie ondernomen. Via automatische camera’s worden stropers gesignaleerd (er wordt een foto gemaakt en die wordt meteen naar twee mobiele telefoons gestuurd -één naar WWF staf en één naar de verantwoordelijke overheidsinstantie. Zo zijn er laatst drie Vietnamesen opgepakt die op heterdaad zijn betrapt (twee andere konden ontsnappen). Ook was een zoon van een politieofficier opgepakt. Deze personen staan nu voor de rechtbank. Hopelijk leidt dit tot minder stroperij, omdat de pakkans is vergroot. Wij hebben nu tien automatische camera’s in het gebied en krijgen er binnenkort nog vijftien bij.

Ook krijgen we vaker meldingen van de lokale bevolking over strikken die zijn gezet. Zo hebben we de afgelopen maanden twee honingberen kunnen redden uit vallen die door stropers waren gezet. Wij plaatsten ook camera’s bij plekken waar stropers dieren lokken (bijvoorbeeld door zout te verwerken in de grond). Zo kunnen we dieren redden en bewijs over stropers krijgen. Deze foto’s worden erkend door de rechtbank als bewijs.

Met deze camera’s wordt ook bewijs geleverd dat er nog tijgers zijn in het gebeid. In de vroege uren op de dag dat wij diep het bos zouden gaan was een tijger gefotografeerd (en dus naar de mobiele telefoon gestuurd). Later zagen we de sporen bij de camera en ontlasting (mee genomen voor verder onderzoek). Alles bij elkaar hopen wij zo tachtig tijgers te beschermen en de mogelijkheid te geven om als populatie te groeien. Naar schatting zijn er nog ongeveer driehonderd tijgers in het wild.

Er komen in het gebied ook olifanten voor, deels van oudsher, maar er worden in het gebied ook olifanten die elders problemen (conflicten) veroorzaakte uitgezet. Heb een kleine kudde van vijf olifanten gezien….

Na jaren te hebben gewacht op concrete resultaten en medewerking van de overheid ziet het ernaar uit dat het de goede kant opgaat. We zijn er echter nog niet. We moeten de komende jaren met de overheid blijven werken en intensiever in andere gebieden van het landschap gaan werken, maar ook met bosbouwbedrijven gaan samenwerken, zodat zij ook maatregelen gaan nemen om tijgers en hun voedselketen veilig te stellen. Alleen dan kunnen we een gebied leveren dat groot genoeg is om de tijgerpopulatie veilig te stellen en een kans te geven om uit te breiden. Dit kan nog wel enkele jaren duren, maar het is zeker de moeite waard!

Ook hier weer een zeer gemotiveerd team op de grond gezien en meegemaakt. Ik heb bewondering voor hun inzet en hun betrokkenheid!

Groet, Hans