Sumatra en Kalimantan

Ik ben inmiddels weer terug in Nederland, maar ik had nog een blog beloofd over de resultaten op Sumatra en Kalimantan. Bij deze dus. Het waren weer intensieve en leerzame weken. Ook motiverend om zo betrokken te zijn bij het “echte” werk. Een paar voorbeelden van ons uitgebreide en diverse werk op Sumatra en Kalimantan.

Sumatra

De afgelopen maanden is Sumatra in de discussie geweest vanwege vele initiatieven – een aantal fondsen wil investeren in natuurbescherming op Sumatra. De noodzaak om echt werk te gaan maken van natuurbescherming is wel duidelijk bij donoren en internationale organisaties. Maar ook Internationale banken en bedrijven nemen het veel serieuzer. Ook maakt het WNF er op grotere schaal werk van, maar er meten dan wel goed voorstellen worden geschreven.

WNF heeft toestemming gekregen om een gebied van ongeveer 30.000 hectares zelf te gaan beheren (normaal wordt dat gedaan door of de overheid of privé bedrijven). Het gaat om een leefgebied van tijgers en olifanten en het is gelegen nabij een nationaal park. Nu moet WNF management (beheers) plannen gaan schrijven en uitvoeren. Het is een nieuwe manier van werken.

De grote pulp- en papierfabrieken met hun houtplantages doen allerlei beloftes inclusief het herstellen van gebieden (bijv. geen houtkap meer in oerbossen en herstellen van 1 miljoen hectare), maar tot op heden zijn de woorden groter dan de daden (nog steeds wordt er tijger leefgebied aangetast en veenbos omgezet in een plantage). Het is dus taak van WNF om te blijven controleren en onafhankelijk onderzoek te eisen naar de uitvoering van de toezeggingen. Er is vooruitgang/verbetering maar volgens het WNF onvoldoende.

Verder maken we vooruitgang in het monitoren van de wilde dierenpopulaties. Helaas gaat de illegale uitbreiding van landbouwgronden, ten kosten van nationale parken, gewoon door. Gelukkig gaat dat wel minder snel dan voorheen en onderneemt de overheid meer acties om het te voorkomen onder meer door illegale boeren uit de parken te zetten.

Kalimantan

Om bewustwording te creëren bij de kinderen op de lagere scholen van drie sub-districten van Noord-Kalimantan, is een succesvolle campagne gehouden over de Borneodwergolifant en nationaal park Kayan Mentarang.

De onderhandelingen met betrokken overheden en bedrijven over de recentelijk ontdekte Sumatraanse neushoorn in Oost Kalimantan, zijn verder gegaan. De besprekingen gaan over hoe en waar de neushoorns te beschermen, maar ook over verder onderzoek om meer duidelijkheid te krijgen over hoeveel neushoorns er eigenlijk zijn. De schatting is dat er nog maar weinig neushoorns leven in gedeeltelijk beschermd bos, maar ook in een mijngebied en een houtkap gebied. Onderzoek met cameravallen en tellen en vergelijken van voetafdrukken moeten een schatting geven over het aantal neushoorns dat er leeft. Daarna kunnen we gezamenlijk beslissen hoe we deze neushoorns het beste kunnen beschermen.
Helaas is er ongeveer 110 hectare bos verbrand in nationaal park Sebangua. Maar dankzij de lokale brandweerbrigades kon het beperkt blijven, anders waren er nog veel meer hectares verbrand! Nu is er de uitdaging om fondsen te zoeken om dit gebied weer te herstellen.

In West-Kalimantan is veel werk verzet om de Labian-Lebyanverbinding te creëren; een gebied van ruim 110.000 hectares om de nationale parken Betung Kerihun en Danau Sentarum te verbinden. Het is een mozaïek van houtkapgebieden en landbouwbedrijfjes (bijv rubber) die samen met de overheden een degelijk managementplan moeten maken.

Groet en tot de volgende werkreis in april!
Hans