Kalimantan

Afgelopen week ben ik in Pontianak geweest (hoofdstad van West Kalimantan). Daar werkte ik samen met het Kalimantan team aan de werkplannen voor de komende periode. Welke kansen en uitdagingen komen eraan? Zijn we er klaar voor? Zijn er genoeg fondsen beschikbaar? Altijd lastige discussies daar iedereen zijn of haar eigen prioritieten heeft. Ook is natuurlijk altijd de vraag of we de juiste capaciteit hebben om de plannen goed uit te voeren. En zijn partners (overheid, bedrijven maar ook ander NGOs) bereid om mee te werken of zijn dat juist de krachten die tegen ons werken?

We hebben een goed (en groot) team op verschillende plaatsten in Kalimantan met elk hun eigen uitdagingen. Zo’n bijeenkomst stimuleert uitwisselingen van ideeën en werkwijzen en natuurlijk ook een update van de lopende zaken. Gesprekken en discussies in kleine groepjes zijn altijd leerzaam en motiverend voor mij en het is zeker de moeite waard om bij zulke besprekingen te zijn. Zeker wanneer ik ook mijn steentje kan bijdragen. Ik heb een redelijk overzicht van het hele programma, ook van andere delen van Indonesië (zoals Sumatra en Papoea). Ook probeer ik een brug te slaan tussen het werk op het land en in zee (zo zijn de schildpadstranden afhankelijk van wat er gebeurt in de bossen grenzend aan de stranden. Nabij gelegen koraal gebieden hebben last van de sedimentatie en vervuiling vanuit de rivieren etc.)

Er was natuurlijk veel te bespreken over de Sumatraanse neushoorn die was gevangen, waar ook in de Nederlandse kranten uitgebreid aandacht voor is geweest. Daar waar we eerder dachten dat de neushoorn was uitgestorven op Kalimantan, blijkt er toch een kleine populatie te zijn. Hoeveel precies blijft schatten. Dit maakt het ook moeilijk om te beslissen wat er uiteindelijk moet gebeuren om het uitsterven van de Sumatraanse neushoorn te voorkomen. De experts zijn het er ook nog niet over eens. De overheid staat niet toe om de neushoorns te verplaatsen buiten de gevonden districten/provincies en blokkeert mogelijke noodzakelijke stappen om de neushoorns van Sumatra en Kalimantan eventueel bij elkaar te brengen. Het geeft wel aan dat ze bezorgd en trots zijn op hun neushoorns maar het mag niet leiden tot de uiteindelijke ondergang kan deze belangrijke soort. Kortom werk aan de winkel!

De komende periode moeten we ook in Nederland bespreken wat en hoe wij vanuit Nederland hieraan kunnen bijdragen. Het moet natuurlijk in Indonesië worden gedaan, maar als we vanuit Nederland kunnen (of moeten) bijdragen zullen we dat zeker oppakken.

Op Borneo hopen we de komende jaren toch wel grotere slagen te gaan maken. Rekening houdend met de mogelijke gevolgen van de klimaatveranderingen, welke grote gevolgen kan hebben voor bijvoorbeeld de leefgebieden van de orang oetans en Proboscis apen. Ook moeten we gezamenlijk de grootschalige ontbossing zien te stoppen om de ecosystemen nog te kunnen laten functioneren.
Komende week in Sumatra en dan weer terug naar Nederland.

Groet, Hans